Verhalen uit de bergzomer

Avontuur op de Alm

Een hoge vlucht naar het geluk

Het Almparadies aan de voet van de Gerlossteinwand doet zijn naam eer aan. Waar het Zillertal een fijn uitstapje en een stoot adrenaline garandeert.

Als ik groot ben”, vertelt Samuel met stralende ogen, „ga ik dát doen! Of ik word dierenarts.” Wat is voor de tienjarige dan het interessante alternatief voor dierenarts? Werken bij de bergliften van de Zillertal Arena. Zijn grote voorbeeld is kabelbaanmedewerker Hans, die als gids vandaag ook verantwoordelijk is voor de Almflieger en zijn gasten. Vorig jaar was Samuel nog te licht voor de Almflieger. Hij heeft er nu des te meer zin in omdat hij ondertussen meer dan 40 kilo weegt, en dat is vereist voor een vlucht aan de kabel.

De Almflieger is ontwikkeld uit de bekende Flying Fox. Hij omvat vier routes, die na elkaar worden gevlogen. Met snelheden tot wel 50 km per uur zweven avonturiers over het Almparadies aan de voet van de Gerlossteinwand. Anderhalf uur is iedere groep samen met het Almfliegerteam onderweg. Vier keer per dag worden de tochten gemaakt. De vraag is uiteraard groot. Daarom is vooraf telefonisch aanmelden verstandig.

Kriebels in de buik

„Zo, nu doen we de uitrusting aan”, zegt Hans en doet Samuel en zijn moeder Christa riemen om, om ze met karabijnhaken veilig aan de kabel vast te maken. „Wacht er beneden iemand?”, vraagt Christa. Ze heeft een beetje last van kriebels in de buik. „Ik vind het wel een beetje griezelig.” Hans stelt haar gerust: „Er kan niks gebeuren. Teamgids Flo start als eerste en is er als jullie aankomen.” Samuel is intussen volledig uitgerust met riemen en helm. Hij is klaar voor zijn vlucht. Direct naast het bergstation van de Gerlossteinbahn, die vanuit Hainzenberg start, gaat de jongen vastberaden een platform op. Helemaal niet bang, natuurlijk. „Nu gaan we je zekeren”, zegt Hans, „daarna zet je jezelf een beetje af en daar ga je dan.” Samuel aarzelt niet lang, springt gemotiveerd naar voren en komt goed in de kabel terecht. Boven hem klinkt een snorrend geluid en meteen is hij in volle vaart onderweg. Eerst rechtuit, dan draait hij een beetje, houdt zich met zijn handen in evenwicht. Net als een expert. Aan het eind gaat zijn blik weer rechtuit. Hij kijkt zo de lachende Flo in het gezicht en roept: „Zó cool … ik zou al wel naar de volgende line willen.” Maar nu is mama Christa aan de beurt. De eerste line, zoals de route in vaktaal heet, is met een lengte van 169 meter de kortste. Het is eigenlijk een opwarmertje. Daarna gaat de groep lopend over een rustig bospad naar een stoeltjeslift, waarmee ze naar 1836 meter hoogte wordt gebracht. Het is een warme zomerdag. De zon schijnt en de berg laat zich van zijn mooiste kant zien.

Het bijzondere aan de Almflieger Gerlosstein is dat hij niet alleen leuk is, maar ook heel gevarieerd. Na het ritje met de lift ga je lopend naar line 2. De wandeling gaat over een bergweide, waarbij je langs een berghut komt. Daarna leidt een kleine terreinverhoging het bos in naar het volgende startplatform. Samuel wil vooral snel weer aan de kabel hangen. Juichend vliegt hij over 208 meter direct naar de start van line 3. Die wordt beschouwd als het absolute hoogtepunt. De route is 735 meter lang. Wat betekent dat Samuel en de rest van de groep anderhalve minuut in de lucht zijn en op het hoogste punt wel 64 meter boven de grond. Wat een avontuur! Je kunt beter geen hoogtevrees hebben, anders kun je niet genieten van de indrukwekkende, 2166 meter hoge Gerlossteinwand. Deze staat aan de rechterkant als een wachter over het Zillertal. Ondertussen zijn alle deelnemers zo geoefend dat ze volop kunnen genieten van het unieke uitzicht, dat normaal alleen voor de adelaars is. „Het is gewoon tof”, roept Samuel. Zijn rode wangen verraden dat er heel wat adrenaline is vrijgekomen. En zelfs zijn stralende moeder is een beetje rood geworden. Goed dat het laatste gedeelte terug naar het bergstation nog komt. „En morgen gaan we weer vliegen”, roept Samuel en hij springt in de kabel. Bij de laatste rit zien de deelnemers het hele Almparadies Gerlosstein liggen. Het bergavontuur voor jong en oud doet zijn naam eer aan. Na de tocht met de Almflieger langs het zonneterras, waar wordt gesmuld van taarten volgens oma’s recept en van Zillertaler lekkernijen, ga je ook nog meteen door naar de avonturenspeeltuin. Daar wachten Samuels zusje Martha en papa Klaus al. Je kunt er klimmen, van de glijbaan af en draaien aan het waterrad. Zo’n vakantiedag duurt lang. En wat de kinderen betreft zou hij hier wel eindeloos mogen duren. Maar de dieren zijn er ook nog. De kinderboerderij met geiten, konijnen, eenden en pony’s is een hoogtepunt voor het gezin. Waar anders wensen kip en haan je in een houten huisje welterusten, aan het einde van een spannende dag?

Maar voor het zover is, maken Samuel, Martha en hun ouders nog een wandelingetje. Een ideale afronding van de natuurbelevenis. Over de Almpromenade wandelen ze richting de Almtribüne. Het themapad loop je in ongeveer een uur, de pauzes bij de informatieborden meegerekend. Daar wordt de geschiedenis van het Zillertal aantrekkelijk gepresenteerd. Ieder kind kent daarna de heks van de Gerlosstein, het Steinschaf en de Zillertaler Doggln. En aan het eind wacht het uitzichtplatform – ook na al die avonturen staan de kinderen nog een keer versteld van het uitzicht. Maar Samuel vond de Almflieger toch het coolst. Logisch. Daarom vertelt hij nog een keer stralend over zijn laatste vlucht, toen hij in volle vaart de berg af suisde. Daarbij heeft hij trouwens ook de trekkerspeeltuin ontdekt … en nu heeft hij een nieuw plan: „Als ik groot ben, wil ik ook een trekker.” Dat bewijst wel: wie vliegt, gaat dromen.

Foto's: Johannes Sautner / Shoot & Style Tekst: Barbara Reiter

Zillertal Magazin uitgave zomer 2022

Nog meer verhalen uit het Zillertal

Der perfekte Begleiter für deinen Urlaub: Im Sommer und im Winter